«Ես Հասմիկ Բունիաթյանն եմ և ես ունեմ հաշմանդամություն»․ Ներանձնային կոնֆլիկտի մասին

Ողջույն,

Շնորհակալ եմ, որ ինձ հետ ես։ Առաջարկում եմ շարունակենք զրուցել հաշմանդամության, մարդու իրավունքների և հավասարության մասին միասին։

Ինչպես ավելի վաղ նշել եմ, ես սոցիալական աշխատող Հասմիկ Բունիաթյանն եմ և ես ունեմ հոգեկան առողջության խնդիր՝ երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարում։

Իմ առողջական խնդիրը ես ձեռք եմ բերել տարիներ առաջ, միջանձնային մի կոնֆլիկտի ժամանակ՝ պայքարելով ինձ տրված իրավունքների համար։

Համալսարանում եղել եմ ակտիվ ուսանող․ այդ մասին կփաստեն ինձ ճանաչող մարդիկ։ Փորձել եմ չլռել և բարձրաձայնել այն ամենի մասին, ինչը ինձ թվացել է անարդար և ոչ ճիշտ։

Սակայն ինձ հետ տեղի պիտի ունենար մի դեպք, որից կբեկվեր իմ գիտակցական ողջ կյանքը։

Ունենալով այնպիսի ղեկավար (ամբիոնի նախկին վարիչ), որի նպատակը ուսանողի ազատության վրա ինքնահաստատվելն ու վերջիններիս արժանապատվությունը նվաստացելն էր՝ ես վճռեցի ընդդիմանալ ու դա անել միայնակ։

Արդյունքը երկար սպասեցնել չտվեց։ 

Լինելով հասունացման տարիքում (22 տ․)՝ ես անցա մի մեծ փորձության միջով, ապրեցի հոգեկան և հոգեբանական ծանր սթրես, որի հետևանքը իմ ներկայիս և ամբողջ կյանքում ինձ հետ ընթացող առողջական խնդիրն է։

Միջանձնային այդ կոնֆլիկտը, որը ծնվեց իրավունքների պայքարի արդյունքում և պսակվեց անհաջողությամբ, բխեց երկու անհատների ներսում ընթացող ներանձնային կոնֆլիկտներից։

Որպես խնդրի կրող՝ ես կարող եմ վստահեցնել, որ մեզանում և մեր շուրջը տեղի ունեցող շատ խնդիրներ ի հայտ են գալիս, քանի որ մենք խաղաղ ու ներդաշնակ չենք առաջին ինքներս մեզ հետ, մեր միջավայրի հետ, որտեղ մուտք ենք գործում։

Երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարման արդյունքում ինձ հաճախ թվում է, թե մարդիկ ինձ դեմ են, մարդիկ իմ վատն են կամենում և այլն։

Երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարումը ինձ սովորեցրեց ճանաչել աշխարհը այն համատեքստում, որ մարդ արարածը ապահովագրված չէ այսօրինակ մարտահրավերներից, որ աշխարհը կառավարող և իշխող մարդը ինքնին գոյության պայքարի մեջ է շարունակ, և ինքն էլ հաճախ չգիտե, թե ինչ է ուզում ինքն իրենից և արտաքին աշխարհից։

Իհարկե, ես ստանում եմ դեղորայքային և բժշկական միջամտություն, սակայն ջանքերը կլինեին ապարդյուն, եթե ես չկարողանայի ընդունել իրականությունն այնպիսին, ինչպիսին այն կա։

Սակայն սա ամենևին չի ենթադրում այն, որ պիտի հարմարվել ստեղծված իրավիճակին և չձեռնարկել դրական փոփոխություններ։ Իրական փոփոխությունները հնարավոր են, եթե ընդունում ես քեզ ու քո շրջապատող ամեն ինչը, այսինքն՝ խաղաղվում ներքուստ և արտաքնապես, նոր վերափոխման քայլեր ձեռնարկում։

Շարունակելի ...

«Ես Հասմիկ Բունիաթյանն եմ և ես ունեմ հաշմանդամություն»․ Միջավայրի կարևորության մասին

Ողջույն, 

Շնորհակալ եմ, որ ինձ հետ ես, ուզում եմ շարունակենք խոսել մեզ հուզող հարցերի մասին։

Ինչպես արդեն վաղ նշել եմ, ես սոցիալական աշխատող եմ և ունեմ հաշմանդամություն, ես ունեմ հոգեկան առողջության խնդիր՝ երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարում։

Թե ինչ է իրենից ներկայացնում իմ խնդիրը, դու կարող ես տեղեկանալ ամենատարբեր աղբյուրներից, թե ինչպես եմ ձեռք բերել իմ խնդիրը, կզրուցենք միասին։

Շարունակելով ներկայացնել իմ խնդիրը՝ ուզում եմ խոսել միջավայրի, արտաքին հանգամանքների դերի, նշանակության ու կարևորության մասին ինչպես ինձանում՝ որպես խնդրի կրող, այնպես էլ բոլորիս կյանքում։

Գաղտնիք չէ, որ մենք սոցիալական էակներ ենք, մենք սոցիումի մի մասնիկն ենք համարվում և պայմանավորում ենք նրա բնականոն զարգացումը։

Սակայն ի՞նչ է տեղի ունենում, երբ ոչ թե հատվում, այլ բախվում են մեր՝ որպես հասարակության անդամների և ինքնին հասարակության շահերը, ակնկալիքները։

Առաջանում են տարատեսակ կոնֆլիկտներ մեզանում և մեր շուրջը՝ սկսած ներանձնային կոնֆլիկտներից, ինչի բացակայությունն ամենից կարևորն է մեր ներդաշնակ զարգացումն ապահովելու համար։

Մեր կենսընթացում մենք մուտք ենք գործում տարբեր միջավայրեր, սկսած անմիջական միջավայրից մինչև երկրորդային, երրորդային միջավայրեր (ընտանիք, ընկերություն, դպրոց կամ բուհ և այլն):

Այդ միջավայրերը նպաստում են մեր սոցիալականացմանը, և թվում է՝ թե պետք է շարունակական լինի մեր համագործակցությունը։

Սակայն ինչպես վերևում նշեցի, հաճախ ոչ թե հատվում, այլ բախվում են շահերը։

Ես՝ որպես խնդրի կրող, կարող եմ վստահեցնել, որ անձի լիարժեքության թերևս գլխավոր նախապայմանը խաղաղ և անվտանգ միջավայրի առկայությունն է, որտեղ նա մուտք է գործում։

Իսկ ի՞նչ անել, երբ չկան այդ պայմանները։

Հարցի պատասխանը միանշանակ լինել չի կարող․ յուրաքանչյուրն ինքն է ընտրում խաղաղության և ներդաշնակության հասնելու իր ուղին, սակայն կա մի նախապայման․ այն չպետք է խաթարի այլոց խաղաղ ու ներդաշնակ միջավայրը։

Ես՝ որպես խնդրի կրող, կարող եմ վստահեցնել, որ միջավայրի փոփոխությունը բխում է մեր փոփոխությունից․ մեր այն քայլերից, որոնք դարձնում են մեզ այնպիսին, ինչպիսին մենք ենք ուզում տեսնել այն միջավայրը, որում մուտք ենք գործում։

Ես՝ որպես խնդրի կրող, կարող եմ վստահեցնել քեզ, որ մեր վարքը, մեր գործողություններն ու նաև մեր մտքերը կարող են հանգեցնել միջավայրի դրական փոփոխության, եթե մենք ինքներս պատրաստ լինենք փոփոխվել։

Շարունակելի ...

 

«Ես Հասմիկ Բունիաթյանն եմ և ես ունեմ հաշմանդամություն»․ Իմ առողջական խնդրի մասին

Ողջույն,

 

Առաջարկում եմ պարբերաբար խոսենք իրար հետ մի թեմայի շուրջ, որը պայմանական կարող ենք անվանել հավասար իրավունքներ, մարդու հիմնարար արժեքներ, և այն ամենը, ինչը կապ ունի մեր ողջ կենսընթացի հետ։

Ես սոցիալական աշխատող Հասմիկ Բունիաթյանն եմ և ունեմ հոգեկան առողջության խնդիր՝ երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարում։

Խնդիրը ձեռք եմ բերել տարիներ առաջ և կրում եմ մինչև այժմ, և գիտեմ, որ կրելու եմ իմ ամբողջ կյանքի ընթացքում, սակայն այն ինձ չի կարողացել և չի կարողանա խանգարել՝ ապրել իմ կյանքը հնարավորինս լիարժեք։

Իմ առողջական խնդիրը ես ձեռք եմ բերել միջանձնային մի կոնֆլիկտի արդյունքում՝ պայքարելով ինձ տրված իրավունքների համար և, տանուլ տալով առաջնային այդ պայքարը՝ ես հայտնվել եմ մահվան ճիրաններում, այդ ժամանակ։ Սակայն ամենի մասին մենք կխոսենք ժամանակի հետ միասին և ըստ առաջնահերթության։

Երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարումը հետաքրքիր և միևնույն ժամանակ՝ անսովոր մի աշխարհ է քեզ տանում, և դու սկսում ես դիտարկել աշխարհը, մարդկանց և հենց ինքդ քեզ ամբողջությամբ այլ աչքերով։

Դու պայքար ես մղում ամենից առաջ ինքդ քո ներսում, քո ներսի խաղաղության և հանգստության հաղթանակի համար։

Երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարումը քեզ դարձնում է լուռ և խոսուն․ այսպես են բնորոշում մարդիկ քեզ, երբ կարողանում են ճանաչել քեզ։

Ես իմ սեփական փորձը ունեմ ներքին պայքարներ մղելու և հաղթանակներ տոնելու դժվարին ճանապարհին, և ուզում եմ քեզ վստահեցնել՝ մեզանից յուրաքանչյուրն էլ մղում է իր գոյաբանական պայքարն ու ունենում գոյաբանական իր տագնապները, և գոյության պայքարի այդ ճանապարհին մենք ի զորու ենք վերացնելու ամեն տեսակի խոչընդոտ, միայն թե, հասնենք ցանկալիին, բայց ոչ անհրաժեշտին մեր ներսի, մեր հոգու խաղաղության ու ներդաշնակության համար։

Շարունակելի․․․