четверг, 5 сентября 2019 г.

Սեպտեմբերի 5-ը Բարեգործության միջազգային օրն է




Սեպտեմբերի 5-ը նշվում է որպես Բարեգործության միջազգային օր: Օրվա ընտրությունն պայմանավորված է  այն հանգամանքով, որ  այսօր կաթոլիկ միանձնուհի, վանական կանանց «Գթասրտության միաբանության» հիմնադիր Մայր Թերեզայի մահվան տարելիցն է:
Տոնը հաստատվել է 2012 թվականի դեկտեմբերի 17-ի ՄԱԿ-ի Գլխավոր վեհաժողովի 67-րդ նստաշրջանի ընթացքում: Նման տոն հիմնելու միջնորդությամբ հանդես է եկել Հունգարիան, իսկ որոշումը հավանության է արժանացել 2013-ի մարտի 7-ին:

Բարեգործությունը դրականի և բացասականի խաչմերուկում
Վերադառնալով բարեգործության «բարի» և «չար» էության դիլեմմային, ապա պետք է նշել, որ բարեգործություն կատարելը բխում է մարդու էությունից, և անգամ սոցիալական ամենաբարեկեցիկ պայմաններում այն չի վերանալու։ Սա հետևանք է այն բանի, որ մարդիկ սիրում են լինել բարի և բարեգործության միջոցով ցույց տալ իրենց մարդասիրությունը ոչ միայն «նշանակալի ուրիշներին», այլև հենց իրենց։ Սա յուրատեսակ նույնականացման պահանջմունք է մի հասարակությունում, որտեղ մարդասիրությունը համարվում է գերագույն արժեք։ Ուրեմն՝ մաքուր կերպով մարդասիրական արժեքներ գուցե և իրականում գոյություն չունեն, սակայն բարեգործություն իրականացնելու մշակույթը և դրա վերաբերյալ պատկերացումները կարող են լինել կառուցողական (բարեգործությունը տանում է հասարակության ինքնօգնությանը. մարդիկ կարողանում են ինքնուրույն հոգալ սեփական կարիքները), որոշ դեպքերում՝ ապակառուցողական (մարդիկ հայտնվում են օգնությունից կախվածության մեջ)։
Այսպիսով, բարեգործության շարժառիթները բխում են մարդու բնույթից ու հասարակական արժեքներից, որը ներառում է նաև բարերարների՝ բարեգործության միջոցով իրականացող նպատակների իրագործումը, այն պետք է բխի նաև շահառուների շահերից։ Բարեգործությունը կարող է լինել ինչպես բարեփոխումների իրականացման հզոր գործիք՝ համապատասխան կոորդինացման և ընկալումների համակարգի ձևավորման պարագայում, այնպես էլ՝ սոցիալական կախվածության, անաշխատունակության և աղքատի հոգեբանության ձևավորման պատճառ։ Բարեգործությունը միշտ այնքան բարի չէ, որքան մենք ենք այն պատկերացնում, և գուցե մեր «բարի» գործերը վնասում են մեզ շրջապատող մարդկանց՝ օգնելու փոխարեն անուղղակիորեն զրկելով նրանց աշխատելու, զարգանալու և ազատ ապրելու հնարավորությունից: Ուստի գլխավորը բարեգործության գրագետ, էթիկական և տվյալ հասարակության արժեքա-նորմատիվային համակարգին համապատասխանող մշակույթի ու գործառնման մեխանիզների ներդրումն է հասարակության մեջ, որը կարող է հանգեցնել սոցիալական դրական տեղաշարժերի, որը հնարավոր է պետական մակարդակում օրենքի շրջանակներում բարեգործության միասնական հայեցակարգի ստեղծման և կիրառման միջոցով։
Նյութը պատրաստեց «Սոցիալական աշխատող․ աջակցության կենտրոն» մարդասիրական ՀԿ-ի կամավոր Նարինե Առաքելյանը։


Комментариев нет:

Отправить комментарий